Een natuurspeelplek is een natuurlijke speelgelegenheid waarin kinderen worden uitgedaagd om de natuur spelenderwijs te ontdekken.

Door de verstedelijking is het voor kinderen steeds moeilijker om in hun eigen buurt in de natuur te spelen, terwijl uit onderzoek blijkt dat dit van belang is voor een gezonde ontwikkeling:

• Er is meer sociale interactie tussen kinderen.
• Ze hebben meer vrienden, doordat ze samen ervaringen opdoen.
• Ze krijgen meer eigenwaarde.
• Ze zijn minder bang en hebben minder depressies en gedragsstoornissen.

Op speelplek met speeltoestellen ontstaat een sociale rangorde op basis van lichaamskracht.
Op een grasveld met struiken eromheen ontstaat een sociale rangorde op basis van fysieke vermogens, taalvaardigheid, creativiteit, vindingrijkheid.

Kinderen hebben de natuur nodig voor een goede ontwikkeling van hun zintuigen en dus ook om beter te kunnen leren en hun creativiteit te ontwikkelen.
Kinderen gebruiken hun zintuigen actief. Zintuiglijke ervaringen brengen een verbinding tot stand tussen de wereld om het kind heen en zijn eigen innerlijke en verborgen affectieve wereld. De natuur is de primaire bron voor prikkeling van de zintuigen.

De vrijheid om op een speelse manier vanuit de eigen ruimte- en tijdsbeleving met behulp van de zintuigen de natuurlijke omgeving te ontdekken is essentieel voor een gezonde ontwikkeling van een innerlijk leven. Deze zelfgeinitieerde en autonome interactie noemen we ‘vrij spel’.

Via interactie met hun omgeving stellen kinderen zichzelf op de proef, worden ze uitgedaagd om hun talenten te ontwikkelen en spelen zij met de mogelijkheden die de cultuur hen biedt. In dit proces is de aard van de omgeving van groot belang.

Een rijkgeschakeerde, open omgeving zal voortdurend nieuwe mogelijkheden bieden voor creatieve betrokkenheid.
Een starre, te weinig uitdagende omgeving zal juist een obstakel vormen voor een gezonde groei en ontwikkeling van het individu of de groep.

Bron: het boek Het laatste kind in het bos, van Richard Louv

De natuurwaarde van de steden wordt steeds groter door de toename van de ecologische waarde van het groen in de stad, terwijl de natuurwaarde van het buitengebied afneemt.

Dit wordt steeds belangrijker voor onze overleving, doordat (solitaire) bijen op deze manieren meer leefgebieden krijgen, en daardoor ons voedsel kunnen blijven bestuiven.

Bovendien zorgt groen in de buurt voor verkoeling en waterberging, wat steeds belangrijker wordt in onze hete zomers en tijdens heftige stortbuien.

Maar het is ook gewoon leuk om in je eigen tuin te kunnen genieten van mooie planten, vogels en vlinders. Hele simpele aanpassingen in je tuin kunnen al veel opleveren.
Een vogeldrinkplaats in je tuin geeft op zich al iets extra’s aan je tuin, maar ik geniet zelf nog het meeste van de vogels die er omheen scharrelen en er in badderen.

Om van alle elementen in een gebied een logisch geheel te maken dat goed functioneert, zo veel mogelijk opbrengt en zo min mogelijk energie kost, werk ik met de principes van de permacultuur.

Een goed voorbeeld daarvan is de plaatsing van een boom in een tuin.

In de winter is het lekker als de zon naar binnen schijnt en kunnen we die warmte goed gebruiken. In een hete zomer kan het doordat de zon naar binnen schijnt zo warm worden dat het niet prettig meer is.

Door een boom aan de zuidkant van je huis te planten heb je in de zomer schaduw van de boom waardoor het binnen lekker koel blijft, terwijl in de winter als de bomen kaal zijn de zon lekker naar binnen kan schijnen.
Bovendien heb je op deze manier geen zonwering nodig.

Dit principe wordt toegepast bij oude huizen in het buitengebied waar voor de gevel een aantal leilindes staan.